بی‌تردید هرگاه از مقوله میراث‌فرهنگی در میان همگی ما خادمان میراث‌فرهنگی در طی این سالیان طولانی سخن به میان می‌آید، با شوقی وصف‌ناپذیر آن را بخش لاینفک از پیشینه خود می‌خوانیم زیرا سالیان متمادی همگی ما عمر خود را به‌ویژه ایام جوانی را روز و شب و در مقاطع مختلف زمانی در کنار میراث‌فرهنگی سپری کرده‌ایم، روی همین اصل این مقوله برای همگی ما نامی آشناست.
با این وصف بیهوده نیست که بزرگان حوزه میراث‌فرهنگی در ادوار مختلف زمانی از میراث‌فرهنگی به‌عنوان سند هویت جمعی ایرانیان یاد می‌کنند.
حال که بار دیگر در ایام هفته پاسداشت میراث‌فرهنگی قرار داریم اگر نگاهی به تاریخ پرفراز و فرود این ملت بزرگ و قدیمی داشته باشیم درمی‌یابیم که تاریخ این ملت بزرگ به یکسان و به‌آرامی گذر نکرده است، بنابراین هرروز برای نیاکان فرصتی کوتاه و شاید دست‌نیافتنی در مواجهه با خطرات دائمی بوده که حیات آنان را مورد تهدید قرار می‌داده، لذا آنچه امروز در قالب مواریث ارزشمند ملموس و ناملموس ایران‌زمین در اختیارداریم ناشی از تدابیر گوناگونی است که نیاکان خردمند و خداجوی برای رفع این خطرات دائمی اندیشیده و آن را در قالب مبارزات بی‌امان فرهنگی در طول هزاره‌های متعدد به کار برده‌اند. بنابراین بیهوده نیست که بگوییم میراث‌فرهنگی ایران‌زمین همواره کاربردی بوده و بی‌تردید جدای از ارزش تاریخی، هنوز هم کاربرد دارد.
امروز و در دهه سوم از سده بیست و یکم میلادی و پس‌ازآنکه مقوله جهانی‌سازی به تمام و کمال در جهان به منصه ظهور رسید و همچنین پس‌ازآنکه در عصر انفجار فناوری و ارتباطات قرارگرفته‌ایم، به نظر می‌رسد کمی از نسل‌های جوان کنونی ایران‌زمین غفلت کرده‌ایم و آن‌ها در کشاکش فرآیند جهانی‌سازی از یکسو و انفجار فناوری ارتباطات از سوی دیگر و پس‌ازآنکه در معرض آماج اخبار و علوم مختلف از سراسر گیتی قرارگرفته‌اند، فرصتی برای شناخت آنچه نیاکان برای ما به میراث گذاشته‌اند کمتر فراهم آمده و همین نکته باعث شد تا از یکسو کوتاهی همگی ما و از سوی دیگر برخورد روزانه با هزاران مطلب و آگاهی‌های مختلف ناشی از فناوری ارتباطات، آن‌ها را از هویت اصیل و جمعی خویش دو کند. پس بهتر است یادمان‌هایی همچون هفته میراث‌فرهنگی را به فرصتی برای آشنایی و حتی آشتی جوانان امروز ایرانی با هویت اصیل خویش بدل سازیم، زیرا هویت جمعی ایرانی از یکسو سخن از تلاش‌های بی‌وقفه نیاکان در طول ایام مختلف دارد و از سوی دیگر این میراث ارزشمند فرهنگی هنوز هم در دو بعد فرهنگی و به‌ویژه اقتصادی کاربردهای فراوانی برای ساختن فرداهای روشن برای ایران را در خود دارد.
به امید آن روز
انتهای پیام/
